Onderweg

Citaat:

“Ik kan begrijpen dat iemand onderweg zelfmoord pleegt, maar opgeven is een profspeler onwaardig.”

Uit: “Wij wilden Woods weer” – Koen Meulenaere in Knack 8/4/2009

Blij met u

Wat zal men vertalen… Waarover moet er bericht? Is er een nood, is er een deugd? En wordt er van die nood ook nog een deugd gemaakt… Ach. Een blog heeft het recht om jaren op zijn gat te liggen en dan plots weer op te staan. Alsof daar ineens na zoveel tijd een goede reden voor is. Een aanleiding. Een reagens. Een opflakkering in het gemoed. In elk geval, blij met u, en met deze mare: Kantersteen is opgekuist.

Blij met u!

Infrabel en Sibelga slaan de handen in elkaar. Karine Lalieux heeft gelijktijdig Infrabel en Sibelga gecontacteerd, respectievelijk
verantwoordelijk voor het onderhoud van de lage ruimten in de tunnel en voor het onderhoud van de verlichting. « Men moet weten dat het beheer van deze tunnel afhankelijk is van verschillende tussenpersonen. Elke alleenstaande actie zou achteraf zonder enig nut zijn gebleken. De samenwerking met alle partijen is noodzakelijk om een
goed resultaat te bekomen. Ik heb iedereen in dit opzicht gecontacteerd en het is onnodig u te zeggen dat alle partijen door het initiatief waren bekoord. Ik dank hen dan ook voor de vlugge reactie en ben ervan overtuigd dat het weer tot goede toestand brengen van deze plaats bepaalde gebruikers zal uitnodigen om de netheid te respecteren » verklaart de Schepen. De verlichting heeft zijn glans terug en de ijzeren
platen aan de onderkant van de tunnel werden hersteld of vervangen.

Info: Persmededeling Stad Brussel – Schepen van Openbare netheid – 26/9/2008.

Lang

Hoe lang geleden? Lang geleden, volgens mij zelfs nog van in de tijd dat de Faro werd uitgevonden:

Lang geleden was de huidige Brusselse Kantersteenstraat een met bomen omzoomde laan, die naar het kasteel van Sire Huygs, heer van Kantersteen, voerde. Langs die laan woonde een herbergier die het geheim ontdekte van het faro maken. In het jaar 950 loofde Sire Huygs, een groot en befaamd drinker, een beloning uit aan wie een nieuwe biersoort zou brouwen, die alle andere in smaak en kracht zou overtreffen. Er boden zich twee kandidaten aan. De heer van Kantersteen proefde en proefde, tien dagen lang, maar kwam niet tot een besluit…

Meer over de Flesch van Brabant en ander moois…

Beeld (1)

Graag

Graag jullie tussen de bedrijven door toch maar een heel creatief en gezond 2007 toewensen!
Voor onszelf wensen wij niks anders! En bloggen… Dat doen we – het is beloofd – zo veel en zo vaak als we er zelf zin in hebben…

How come

Deuntjes en dreuntjes… Hoe komt het dat ze in dat hoofd komen zitten om niet meer weg te gaan:

Yesterday was easy
Yes I got the news
When you get it straight, but stand up you just can’t lose
Give you my confidence, all my faith in life

Dont stand me up
Don’t let me down
I need you tonight
To hold me, say you’ll be here
To hold me, say you’ll be here
To hold me, say you’ll be here
To hold..

All my life
Watching America
All my life
There’s panic in America
Oh Oh Oh, Oh
She’s just in America
Oh Oh Oh, Oh

“Gisteren was gemakkelijk” in America en op al die andere mooie plaatsen van Razorlight

In hoofdzaak

Op virtuele wijze zetten wij bij deze graag Kantersteen op de kaart. Maar het virtuele wordt in dit geval wel voorafgegaan door wat ook echt bestaat. Helemaal geënt op de lijnen van de realiteit. Het verhaal gebeurt ook echt. Constant. Het verhaal van een stad die overgaat, onderduikt in een regio van een land in Europa en de Wereld figurerend in wat wij kunnen bevatten en neersmijten in de uithoek van een stelsel… Stelsel met hoofdletter. Stelsel dat vooral – in hoofdzaak – in het eigen hoofd bestaat… In elk geval, voor wie het niet wist. Kantersteen (Cantersteen voor wie Frans spreekt) is geen uitvinding. Kantersteen staat wel degelijk ‘On the map’… Het leven en de geschiedenis, het verkeer haalt het hier elke dag nog voor onze eigen ogen in. En dat is hier wat altijd wordt vervolgd. Wordt vervolgd.

(foto: kantersteenmap2)

Te volgen

WordPress is een aardig tooltje, zo blijkt… En groot is de verleiding om elke dag een nieuwe categorie te beginnen… Bijvoorbeeld, wat ons – springend van link tot link – zowat dagelijks op dat grote hinternet te beurt valt en wat we willen vasthouden om het te blijven volgen… Daar dient toch dit registreren voor. Een nieuwe categorie dus maar. Te volgen. En waarlijk “Op de voet”…

Als eerste in de rij “ik leg vandaag een link” droppen we hier: “Karin met k…”

(Met dank, voor url en tip aan de Druppels van ons bestaan)

Nummerplaat

En dan komt het moment waarop je denkt: en nu? Hoe moet het verder nu. De eerste stap, o ja, die is gezet. Iets is begonnen. Zoals het vaak begint. Buiten je om, ondanks jou. Je zag het bij anderen en dacht, dit lijkt wel iets. Je zag het hier, en hier, en ginds of ginder. En ook nog daar… En dan, tja meteen daarna, wat nu. Je gaf een richting aan. Een signaal. Je hebt iets opgestart waarvan je de loop niet kent die met jou genomen worden. Is dit, Kanter of een Steen, een grap of om te huilen… Nee, dit is geen grap. Evenmin iets om te huilen. Alles kun je zijn hier. Alles kun je hier – net buiten de grote poort – ten langen leste nog wel worden. Maar geen wolf om met iedereen mee te huilen. Geen dier in de grootstad. Geen kooi in de tijd. Af en toe een steen die kantelt. Een nummerplaat die van haar voetstuk valt. Meer valt hier niet te verwachten. Meer valt hier niet te zijn.

(Zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent.)

De drie dees!

De drie dees! De drie Jerommekes… De drie spaarvarkens, de verhitte gloeilampen van de Vlaamse politiek… Dewinter, Dedecker, DeWever… sJonge, sJonge, als dit ooit het bestuur moet vormen van een republiek waarvan ik willens nillens deel moet uitmaken, dan neem ik stante pede de herriekever, de trottinet of gewoon de benen… In elk geval: dan ga ik lopen… Tot net… over de taalgrens!